Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scrupulum, inquam, abeunti; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Duo Reges: constructio interrete. Sed nunc, quod agimus; Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quod quidem nobis non saepe contingit.

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Itaque contra est, ac dicitis;

An hoc usque quaque, aliter in vita? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Prioris generis est docilitas, memoria;

Iam ille sorites, quo nihil putatis esse vitiosius: quod bonum sit, id esse optabile, quod optabile, id expetendum, quod expetendum, id laudabile, deinde reliqui gradus.

Sint ista Graecorum;: Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.
Bork: Sed fortuna fortis;
Quonam modo?: Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Peccata paria.: Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Bork: Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Bork: Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.
Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui,
similiora.

Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus,
qui ab eo nos abducat?

Negare non possum. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.